Άσμουσεν: Η έξοδος της Ελλάδας από το € ακριβότερη από την επιμήκυνση

Το κόστος της επιμήκυνσης του χρόνου που πρέπει να λάβει η Ελλάδα για να ανταποκριθεί στους στόχους του Μνημονίου θα είναι μικρότερο από αυτό που θα υπήρχε σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη επισημαίνει σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Γερμανός Γ. Ασμουσεν, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, στην ολλανδόφωνη εφημερίδα του Βελγίου «De Tijd».

«Αυτή τη στιγμή ολοκληρώνουμε την αποτίμηση του...
ελληνικού προγράμματος. Δεν επιθυμώ να εικοτολογήσω επί του αιτήματος για χορήγηση επιμήκυνσης δύο ετών. Μια τέτοια επιμήκυνση θα μπορούσε να αποτελέσει τμήμα ενός συνολικού πακέτου μέτρων. Κάτι τέτοιο είναι όμως δυνατό εάν οι υπόλοιπες 16 χώρες της ευρωζώνης και το ΔΝΤ δώσουν την συγκατάθεσή τους για να υπάρξει επιπλέον χρηματοδότηση. Η ΕΚΤ δεν μπορεί να δώσει παρεπόμενη χρηματοδότηση διότι θα πρόκειται για μια νομισματική χρηματοδότηση. Είναι επιθυμητό η Ελλάδα να παραμείνει στην ευρωζώνη. Εάν κάτι τέτοιο απαιτεί επιπλέον βοήθεια για ένα ή δύο χρόνια, το κόστος θα είναι τελικά κατά πολύ χαμηλότερο από το κόστος από μια έξοδο της Ελλάδας ή μια στάση πληρωμών», τόνισε ο κ. Ασμουσεν.

Το μέλος του ΔΣ της ΕΚΤ, παραδέχεται ότι «η κατάσταση του ελληνικού χρέους έχει επιδεινωθεί από την αναδιάρθρωση του Μαρτίου», αποδίδοντας το γεγονός ως «συνέπεια των χαμηλότερων του αναμενομένου εσόδων από τις ιδιωτικοποιήσεις, της χαμηλότερης από το αναμενόμενο οικονομικής ανάπτυξης και της πιθανής μετάθεσης των δημοσιονομικών στόχων κατά δύο χρόνια».

«Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ΕΚΤ, σε περίπτωση που η τρέχουσα πολιτική δεν μεταβληθεί, το ελληνικό χρέος θα ισοδυναμεί με κάτι παραπάνω από το 140% του ΑΕΠ το 2020. Τις επόμενες μέρες πρέπει να φτάσουμε σε μια συμφωνία για επιπρόσθετα ελληνικά μέτρα και συμπληρωματική βοήθεια από την πλευρά των άλλων χωρών της ευρωζώνης προκειμένου το ελληνικό χρέος να καταστεί βιώσιμο», τονίζει ο κ. Άσμουσεν.

Στην ερώτηση «τι είδους μέτρα είναι δυνατά;» τέλος απάντησε: «Η εντύπωση που έχω αποκομίσει είναι ότι η προθυμία των κρατών μελών για μια νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι εξαιρετικά μικρή. Ως εκ τούτου, πρέπει να εξετάσουμε ένα φάσμα επιλογών, όπως η εθελοντική επαναγορά του χρέους ή η μείωση των επιτοκίων των δανείων. Μπορούμε επίσης να ζητήσουμε από την Ελλάδα να επιδιώξει να πετύχει ένα υψηλότερο πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό».

Πηγή: ΑΜΠΕ